میگو یکی از رایج ترین انواع سخت پوستان دریایی با بدن دراز، سبیل ای بلند و پاهای باریک است که حاوی مقادیر زیادی از مواد مغذی خاص مانند ید می باشد که در بسیاری از غذاهای دیگر وجود ندارد. میگو به دلیل دارا بودن کلسترول بالا برای بیماران قلبی و دارای خون بالا مناسب نیست. میگو کم کالری و از نظر مواد مغذی غنی است و دارای مشخصات تغذیه ای چشمگیر است.

- ارزش غذایی
میگو بسیار کم کالری و فاقد کربوهیدرات و سرشار از پروتئین می باشد که تقریبا 90% کالری موجود در میگو از پروتئین حاصل می شود و مابقی آن چربی است. علاوه بر این حاوی انواع ویتامین و مواد معدنی مختلف از سلنیوم، آهن، فسفر، نیاسین و روی می باشد که به کاهش التهاب و ارتقاء سلامت قلب کمک می کند.
میگو همچنین یکی از بهترین منابع مواد معدنی مهم یعنی ید میباشد که بسیاری از افراد با کمبود آن مواجه هستند. ید برای عملکرد مناسب تیروئید و سلامت مغز مورد نیاز است.
میگو علاوه بر آنتی اکسیدان های آستاگزانتین، منبع خوبی از اسیدهای چرب امگا 6 و امگا 3 نیز محسوب می شود که دارای مزایای سلامتی متنوعی است.

- سلامت قلب
میگو اگرچه دارای کلسترول بالایی است ، اما همچنین حاوی مواد مغذی از جمله آنتی اکسیدان ها و اسیدهای چرب امگا 3 است که سلامت قلب را تقویت می کند. در واقع میگو میزان کلسترول HDL "خوب" خود را 12% افزایش داده و تری گلیسیریدهای خود را 13% کاهش می دهد که هر دوی اینها عوامل مهمی در کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی هستند.

- ضد سرطان و سلامت مغز
نوع اصلی آنتی اکسیدان موجود در میگو یک کاروتنوئید به نام آستاگزانتین است. آستاگزانتین نوعی جلبک است که توسط میگو مصرف می شود و دلیل رنگ صورتی مایل به قرمز سلول های میگو است. به همین دلیل میگو منبع اصلی آستاگزانتین است. میگو با رادیکالهای آزاد مقابله کرده و خطر ابتلا به چندین بیماری مزمن از جمله سرطان را کاهش می دهد. بعلاوه ، آستاگزانتین ممکن است برای سلامتی مغز مفید باشد. زیرا خواص ضد التهابی آن از آسیب رساندن به سلول های مغزی که اغلب منجر به از دست دادن حافظه و بیماریهای عصبی ، مانند آلزایمر می شوند ، جلوگیری می کند.

- میگو پرورشی
بیش از 80٪ از میگوهای مصرفی در کشورهای مختلف از کشورهایی مانند تایلند ، هند و اندونزی تهیه می شود. اگرچه این امر به افزایش دسترسی به میگو کمک می کند ، اما بیشتر میگوهای وارداتی پرورشی هستند بدان معنی که در مخازن صنعتی در آب های غوطه ور، رشد می کنند.
غذاهای دریایی پرورشی به دلیل عدم ابتلا به بیماری، اغلب با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. همچنین در مورد محتوای آنتی بیوتیکی غذاهای دریایی، حاوی مقادیر قابل تشخیص سولفادی متیوکسین، آنتی بیوتیکی است که استفاده از آن مجاز نیست می باشد. با آنکه تایید نشده است استفاده از آنتی بیوتیک ها می تواند اثرات منفی بهداشتی داشته باشد. با این حال ، ممکن است منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود ، که می تواند باعث شیوع بیماری شود.

- ایجاد حساسیت و آلرژی
میگو به همراه ماهی، بادام زمینی، آجیل، گندم، شیر و سویا به عنوان یکی از هشت مواد غذایی آلرژی زا طبقه بندی می شوند. شایع ترین عامل آلرژی میگو ، تروپومیوزین ، پروتئین موجود در آن است.
علائم آلرژی میگو متفاوت است و ممکن است شامل احساس سوزن سوزن شدن در دهان ، مشکلات گوارشی ، احتقان بینی یا واکنش پوستی پس از خوردن آن می باشد. همچنین ممکن است برخی از افراد مبتلا به آلرژی میگو دارای واکنشهای آنافیلاکسی باشند. این یک واکنش خطرناک و ناگهانی است که در صورت عدم درمان سریعاً می تواند منجر به تشنج و حتی مرگ شود.
اگر به میگو حساسیت دارید ، تنها راه جلوگیری از واکنش های آلرژیک جلوگیری از خوردن کامل آن است. همچنین در بعضی موارد ، حتی بخارات حاصل از پخت و پز میگوها می توانند واكنش ایجاد كنند. بنابراین ، افراد مبتلا به آلرژی میگو نیز باید از موقعیت هایی که در آن ممکن است به طور مستقیم با میگو ارتباط باشند اجتناب کنند.

- نحوه انتخاب میگو با کیفیت بالا
برای خرید میگوهای تازه و باکیفیت، دقت کنید که آسیب دیده نبوده و سفت و محکم باشند. پوسته آن باید شفاف و برنزه صورتی یا به رنگ صورتی روشن باشند. لبه های سیاه یا لکه های سیاه روی پوسته ها ممکن است نشانگر افت کیفیت و عدم تازگی میگو باشد.
علاوه بر این ، میگوهای خام و پخته شده باید بویی ملایم مانند اقیانوس یا شور داشته باشند. میگو با بوی تند یا آمونیاک، برای مصرف خراب و ناامن است. همچنین اطمینان حاصل کنید که میگو پخته شده شما از نظر بافت کاملا سفت، سفید با رنگ قرمز یا صورتی روشن باشد.
در انتها برای خرید میگو از یک منبع آگاه و معتبر که می تواند به سؤالات شما در مورد تولید و شیوه های حمل و نقل میگو پاسخ دهد استفاده کنید.